Schvues (schavuoth – chavouoth)

The word “Schvues” in Yiddish or “Shavuot” in Hebrew means “weeks”; it marks the completion of the seven-week counting period between Passover and Schvues/Shavuot. Schvues usually falls around late May or early June (on the Gregorian calendar).

In 2010 Schvues falls on May 19+20,

starting on the eve of May 18.

Schvues commemorates the anniversary of the day God gave the Ten Commandments to Moses and the Israelites at Mount Sinai (Matan Toyreh).

One of  the shlosh regalim – the 3 pilgrimage festivals.

.

The holiday of Schvues is one of the three Biblical pilgrimage festivals (the shlosh regalim). It marks the end of the Counting of the Omer.

Schvues is called the Festival of Reaping and Day of the First Fruits. The Mishneh and Talmud refer to Schvues as Atzeret (a solemn assembly), as it provides closure for the festival activities during and following the holiday of Passover. Since Schvues occurs 50 days after Passover, Hellenistic Greeks gave it the name Pentecost (the “fiftieth day”).

Moses crushing the stone tablets – in Rembrant van Rijns version.

 

According to Jewish tradition, Schvues is celebrated in the Land of Israel for one day and in the Diaspora (outside of Israel) for two days. Reform Jews celebrate only one day, even in the Diaspora.

Schvues is unlike other Jewish holidays in that it has no prescribed mitzves (commandments originating in the Toyreh) other than the traditional festival observances of abstention from work, special prayer services and holiday meals. However, it is characterized by many minhagim (customs).

דעם יום טוּב ניט ענלעך אנדערע ייִדיש האָלידייַס אין אַז עס האט קיין פּריסקרייבד מיטזוועס (מצוות ערידזשאַנייטינג אין די טוירעה) אַנדערער ווי דער טראדיציאנעלער פֿעסטיוואַל אַבזערוואַנסיז פון אָפאַלטונג פון אַרבעט, ספּעציעל תפילה באַדינונגס און יום טוּב מילז. אבער, עס איז קעראַקטערייזד דורך פילע מינהאַגים (מינהגים).

איר וועט געפֿינען די ייִדיש באַשרייַבונג פון די ‘מינהאַגים’ בייַ די עק פון די בלאַט

Jerusalem Alrov Shavuoth Festival 2009

The customs, largely observed at Schvues in Ashkenazi communities, are: – Akdamot, the reading of a liturgical poem during Schvues morning synagogue services – Chalav (milk), the consumption of dairy products like milk and cheese – Book of Ruth, the reading of the Book of Ruth at morning services – Yerek (greenery) the decoration of homes and synagogues with greenery – All-night Toyreh study engaging in all-night Toyreh study.

Listen to Akdamot.

(part of - enough to get you started)

– Akdamot (Aramaic) is a liturgical poem expressing the greatness of God. It is read publicly in the synagogue right before the morning reading of the first day of Schvues. It was composed by Rabbi Meir of Worms, whose son was murdered during the Crusade of 1096. Rabbi Meir was forced to defend his Jewish faith in a debate with local priests, and successfully conveyed his certainty of God’s power, His love for the Jewish people, and the excellence of Toyreh. Afterwards he wrote Akdamot, a 90-line poem in Aramaic which stresses these themes. The poem is written in a double acrostic pattern according to the order of the Hebrew alphabet. In addition, each line ends with the syllable “ta”, the last and first letters of the Hebrew alphabet, alluding to the endlessness of Toyreh. The traditional melody which accompanies this poem also conveys a sense of grandeur and triumph. Sephardim do not read Akdamot, but before the evening service they sing a poem called Azeres hadibres  (The Ten Commandments)

or ‘oyf Yiddish’

which sets out the 613 Biblical commandments. The positive commandments are recited on the first day and the negative commandments on the second day.

– Chalav (Dairy foods). Cheese blintzes, an Ashkenazi food often served on Shavuot. Dairy foods such as cheesecake and blintzes with cheese and other fillings are traditionally served on Schvues. One explanation for the consumption of dairy foods on this holiday is that the Israelites had not yet received the Toyreh, with its laws of shechiteh (ritual slaughtering of animals). As the food they had prepared beforehand was not in accordance with these laws, they opted to eat simple dairy meals to honour the holiday. Some say it harks back to King Solomon’s portrayal of the Toyreh as “honey and milk are under your tongue”.

Listen to the Book of Ruth part #1

Listen to the Book of Ruth part #2

Listen to the Book of Ruth part #3

Listen to the Book of Ruth part #4

(in Hebrew as MP3)

– Book of Ruth. There are five books in Tanakh that are known as Megilles (“scrolls”) and are publicly read in the synagogues on different Jewish holidays. The Book of Lamentations, which details the destruction of the Holy Temple, is the reading for Tisha B’Av; the Book of Ecclesiastes, corresponds to Sukkes; the Book of Esther (Megilleh Esther) to Purim; and the Song of Songs, is the reading for Pesach.

 

Marc Chagall – Ruth and Boaz meet.

.

Ruth was the first Jewish convert and the great, great grandmother of King David. (Her husband Boaz were King David’s great-grandfather.)  According to tradition, David was born on Schvues and also died on Schvues. One explanation for reading Megilleh Ruth is that her story is believed to have taken place during the harvest. The Book of Ruth (Megilleh Ruth) corresponds to the holiday of Schvues both in its descriptions of the barley and wheat harvest seasons and Ruth’s desire to become a member of the Jewish people, who are defined by their acceptance of the Toyreh.

– Yerek (greenery). According to the Midrash, Mount Sinai suddenly blossomed with flowers in anticipation of the giving of the Toyreh on its summit. Greenery also figures in the story of the baby Moses being found among the bulrushes in a watertight cradle when he was three months old (Moses was born on 7 Adar and placed in the Nile River on 6 Sivan, the same day he later brought the Jewish nation to Mount Sinai to receive the Toyreh).

For these reasons, many Jewish families traditionally decorate their homes and synagogues with plants, flowers and leafy branches in honour of Schvues. Some synagogues decorate the bimeh with a canopy of flowers and plants so that it resembles a chuppeh, as Schvues is mystically referred to as the day the matchmaker (Moses) brought the bride (the Jewish people) to the chuppeh (Mount Sinai) to marry the bridegroom (God); the ketubeh (marriage contract) was the Toyreh. Some Eastern Sephardic communities actually read out a ketubbeh between God and Israel as part of the service. The Vilna Gaon cancelled the tradition of decorating the synagogues with plants because it too closely resembles the Christian decorations for their holidays.

– All-night Toyreh study. The custom of all-night Toyreh study goes back to 1533 when Rabbi Joseph Caro, author of the Shulchan Aruch, then living in Ottoman Saloniki, invited his Cabbalistic colleagues to hold a night-long study, in the course of which an angel appeared before them and commanded them to go live in Eretz Israel. According to a story in the Midrash, the night before the Toyreh was given, the Israelites retired early to be well-rested for the momentous day ahead, but they overslept and Moses had to wake them up because God was already waiting on the mountaintop. To rectify this flaw in the national character, religious Jews stay up all night to learn Toyreh. Any subject may be studied, although Talmud, Mishneh and Toyreh typically top the list. In many communities, men and women attend classes and lectures until the early hours of the morning. In Jerusalem, thousands of people finish off the night time study session by walking to the Kotel before dawn and joining the sunrise minyan there. The latter activity is reminiscent of Schvues’s status as one of the three Biblical pilgrimage festivals, when the Jews living in the Land of Israel journeyed to Jerusalem to celebrate the holiday. In keeping with the custom of engaging in all-night Toyreh study, the Arizal, a leading Kabbalist of the 16th century, arranged a special service for the evening of Shavuot. The Tikkun Leil Schvues (“Rectification for Schvues Night”) consists of excerpts from the beginning and end of each of the 24 books of Tanakh (including the reading in full of several key sections such as the account of the days of creation, The Exodus, the giving of the Ten Commandments and the Shemah) and the 63 chapters of Mishneh . This is followed by the reading of Sefer Yetzirah, the 613 commandments as enumerated by Maimonides, and excerpts from the Zohar, with opening and concluding prayers. The whole reading is divided into thirteen parts, after each of which a Kaddish di-Rabbanan is recited when the Tikkun is studied in a group of at least ten Jewish, Bar Mitzvahed men. This service is printed in a special book, and is widely used in Eastern Sephardic, some German and Hasidic communities. There are similar books for the vigils before the seventh day of Pesach and Hosha’ana Rabbeh. The Sephardim do not observe this custom.

די צוויי בראָכעס

Candle Lighting Blessings

1. BA-RUCH A-TAH ADO-NAI  *  E-LO-HE-NU ME-LECH HA-OLAM  *

ASHER KID-E-SHA-NU BE-MITZ-VO-TAV  *

VETZI-VA-NU LE-HAD-LIK NER SHEL YOM TOV.

2. BA-RUCH A-TAH ADO-NAI  *  E-LO-HE-NU ME-LECH HA-OLAM  *

SHE-HECHE-YA-NU VE-KI-YE-MA-NU  *  VE-HIGI-A-NU LIZ-MAN HA-ZEH.

*

*

די ווערט “שאַווואָט” אין העברעיש מיטל “וואָכן”, עס מאַרקס די קאַמפּלישאַן פון די זיבן-וואָך קאַונטינג צייַט צווישן פסח און סטשווועס / שאַווואָט

דעם יום טוּב קאַמעמערייץ דעם יאָרטאָג פון די טאָג גאָט געגעבן די אַסערעס האַדיברעס צו משה און די יסראַעליטעס בייַ הר סיני (מאַטאַן טוירעה). דער יום טוּב איז איינער פון די דרייַ ביבלישע פּילגרימ – נעסיע פעסטאַוואַלז (די שלאָש רעגאַלים). עס מאַרקס די סוף פון די קאָונטינג פון די אָמער

דעם יום טוּב איז גערופן די פֿעסטיוואַל פון רעאַפּינג און טאָג פון דער ערשטער פרוץ. די מישנעה און גמרא אָפּשיקן צו דער יום טוּב ווי אַטזערעט (אַ פייַערלעך פֿאַרזאַמלונג), ווי עס גיט קלאָוזשער פֿאַר דעם פֿעסטיוואַל אַקטיוויטעטן בעשאַס און נאָך דעם יום טוּב פון פסח. זינט סטשווועס אַקערז 50 טעג נאָך פסח, העללעניסטיק גריכן האט עס דער נאָמען פּענטעקאָסט (די “50 טאָג”

די מינהגים, לאַרגעלי באמערקט בייַ סטשווועס אין אשכנזי קהילות, זענען:

– אַקדאַמאָט, די לייענען פון אַ לאַטערדזשיקאַל ליד בעשאַס סטשווועס מאָרגן שול באַדינונגס – טשאַלאַוו (מילך), די קאַנסאַמשאַן פון מילכיק פּראָדוקטן ווי מילך און קעז – ספר פון רות, די לייענען פון דעם ספר פון רות בייַ מאָרגן באַדינונגס – יערעק (גרינערי) די באַפּוצונג פון היימען און סינאַגאָגז מיט גרינערי – כל-נאַכט טוירעה לערנען ענגיידזשינג אין אַלע-נאַכט טוירעה לערנען.

1. אַקדאַמאָט

אַקדאַמאָט (אראמיש) איז אַ לאַטערדזשיקאַל ליד יקספּרעסינג די גרויסקייט פון גאָט. עס איז לייענען עפנטלעך אין דער שול רעכט פֿאַר דעם מאָרגן לייענען פון דער ערשטער טאָג פון סטשווועס. עס איז פארפאסט דורך רבי מאיר פון וואָרמס, וועמענס זון איז געווען מערדערד בעשאַס די קרוסאַדע פון 1096. רבי מאיר איז געווען געצווונגען צו באַשיצן זייַן אידישע אמונה אין אַ דעבאַטע מיט היגע בהנים, און הצלחה קאַנווייד זייַן סערטאַנטי פון גאָט ס מאַכט, זיין ליבע פֿאַר די אידישע פאלק, און די עקסאַלאַנס פון טוירעה. דערנאָכדעם ער געשריבן אַקדאַמאָט, אַ 90-ליניע ליד אין אראמיש וואָס סטרעסאַז די טעמעס. די פּאָעמע איז געשריבן אין אַ טאָפּל אַקראָסטיק מוסטער לויט די סדר פון די העברעיש אלפאבעט. דערצו, יעדער שורה ענדס מיט די סילאַבאַל “טא”, די לעצטע און ערשטער בריוו פון דער העברעיש אלפאבעט, אַלודינג צו די ענדלעססנעסס פון טוירעה. דער טראדיציאנעלער ניגון וואָס אַקאַמפּאַניז דעם ליד אויך קאַנווייז אַ געפיל פון גראַנדור און נצחון. סעפאַרדים טאָן ניט לייענען אַקדאַמאָט, אָבער פֿאַר די אָוונט דינסט זיי זינגען אַ ליד גערופן אַזערעס האַדיברעס (די אַסערעס האַדיברעס) וואָס שטעלט אויס די 613 ביבלישע מצוות. די positive מצוות זענען ראַסייטאַד אויף דער ערשטער טאָג און די נעגאַטיוו מצוות אויף די רגע טאָג.

2.  מילך

בעת סטשווועס מיר עסן ערי פודז טשיז בלינטזעס, אַן אַשכּנזישער עסנוואַרג אָפֿט געדינט אויף סטשווועס. מילכיק אַזאַ ווי טשיזקייק און בלינטזעס מיט קעז און אנדערע פילינגז זענען טראַדישנאַלי געדינט אויף שאַווואָט. איין דערקלערונג פֿאַר דער קאַנסאַמשאַן פון מילכיק אויף דעם יום טוּב איז אַז די יסראַעליטעס האט ניט נאָך באקומען די טוירעה, מיט זייַן דינים פון שעטשיטעה (ריטואַל שחיטה פון בהמות). ווי די שפּייַז זיי האט צוגעגרייט פארויס איז ניט אין לויט מיט די געזעצן, זיי אַפּטיד צו עסן פּשוט מילכיק מילז צו באַערן דעם יום טוּב. טייל זאָגן עס כאַרקס צוריק צו מלך שלמה ס פּאָרטרייאַל פון די טוירעה ווי “האָניק און מילך זענען אונטער דיין צונג”.

3.  רות

עס זענען פינף ביכער אין טאַנאַך אַז ביסט באַוווסט ווי מעגיללעס (“סקראָולז”) און זענען עפנטלעך לייענען אין די סינאַגאָגז אויף פאַרשידענע אידישע האָלידייַס. דער ספר פון לאַמענטאַטיאָנס, וואָס פרטים דער צעשטערונג פון דער רוס המקדש, איז די לייענען פֿאַר טישאַ באב, דער ספר פון עקקלעסיאַסטעס, קאָראַספּאַנדז צו סוקקעס, דער ספר פון אסתר (מעגיללעה אסתר) צו פּורים, און די געזאנג פון לידער, איז די לייענען פֿאַר פסח.

רות איז געווען דער ערשטער ייִדיש גער און די גרויס, גרויס באָבע פון מלך דוד. (מאן באָאַז געווען מלך דוד ס עלטער – זיידע.) לויט צו מסורה, דוד איז געבוירן אויף סטשווועס און אויך געשטארבן אויף סטשווועס. איין דערקלערונג פֿאַר לייענען מעגיללעה רות איז אַז איר געשיכטע איז געגלויבט צו האָבן געטראפן בעשאַס די שניט. דער ספר פון רות (מעגיללעה רות) קאָראַספּאַנדז צו דער יום טוּב פון סטשווועס ביידע אין זייַן דיסקריפּשאַנז פון די גערשטן און ווייצן שניט צייטן און רות ס פאַרלאַנג צו ווערן אַ מיטגליד פון די אידישע פאלק, וואס זענען דיפיינד דורך זייער אַקסעפּטאַנס פון די טוירעה.

4.  יערעק

לויט צו די מדרש, הר סיני פּלוצלינג בלאַסאַמד מיט בלומען אין אַנטיסאַפּיישאַן פון די געבן פון די טוירעה אויף זייַן שפּיץ. גרעענערי אויך פיגיערז אין דער געשיכטע פון דער בעיבי משה זייַענדיק געפונען צווישן די בולרושעס אין אַ וואָטערטייט וויגעלע ווען ער איז געווען דרייַ חדשים אַלט (משה איז געבוירן אויף 7 אדר און אוועקגעשטעלט אין דער נייל טייך אויף 6 סיון, די זעלבע טאָג ער שפּעטער געבראכט די אידישע אומה צו הר סיני צו באַקומען די טוירעה). פֿאַר די סיבות, פילע אידישע משפחות טראַדישנאַלי באַצירן זייער היימען און סינאַגאָגז מיט געוויקסן, בלומען און ליפי צווייגן אין כּבֿוד פון סטשווועס. עטלעכע סינאַגאָגז באַפּוצן די בימעה מיט אַ כופּע פון בלומען און געוויקסן אַזוי אַז עס ריזעמבאַלז אַ טשופּפּעה, ווי סטשווועס איז מיסטיקאַללי ריפערד צו ווי דער טאָג די שאַדכן (משה) געבראכט די כלה (די אידישע פאלק) צו די טשופּפּעה (הר סיני) צו כאַסענע האָבן דער חתן (גאָט), די קעטובעה (חתונה אָפּמאַך) איז געווען די טוירעה. עטלעכע מזרח סאַפאַרדיק קהילות טאַקע לייענען אויס אַ קעטובבעה צווישן גאָט און ישראל ווי טייל פון דער דינסט. דער ווילנער גאון קאַנסאַלד די מסורה פון דעקערייטינג די סינאַגאָגז מיט געוויקסן ווייַל עס צו ענג ריזעמבאַלז דער קריסטלעך דעקעריישאַנז פֿאַר זייער האָלידייַס.

5.  גאַנטזע-נאַכט טוירעה לערנען

דער מנהג פון אַלע-נאַכט טוירעה לערנען גייט צוריק צו 1533 ווען רבי יוסף קאַראָ, מחבר פון דער שלחן ערוך, דאַן לעבעדיק אין אַטאַמאַן סאַלאָניקי, פארבעטן זייַן קאַבבאַליסטיק חברים צו האַלטן אַ נאַכט-לאַנג לערנען, אין דעם קורס פון וואָס אַ מלאך באוויזן פֿאַר זיי און באפוילן זיי צו גיין לעבן אין ארץ ישראל. לויט צו אַ דערציילונג אין דער מדרש, די נאַכט איידער די טוירעה איז געווען באַשטימט, די יסראַעליטעס ויסגעדינט פרי צו זייַן געזונט-רעסטיד פֿאַר די מאָומענטאַס טאָג פאָרויס, אָבער זיי אָוווערסלעפּט און משה האט צו וועקן זיי זיך ווייַל גאָט איז שוין ווארטן אויף די מאַונטאַנטאַפּ. צו רעקטאַפיי דעם פלאָ אין די נאציאנאלע כאַראַקטער, פרום יידן בלייַבן זיך אַלע נאַכט צו לערנען טוירעה. קיין ענין זאל זייַן געלערנט, הגם גמרא, מישנעה און טוירעה טיפּיקאַלי שפּיץ די רשימה. אין פילע קהילות, מענטשן און פרויען באַדינער קלאסן און רעפֿעראַטן ביז די פרי שעה פון דער מאָרגן. אין ירושלים, טויזנטער פון מענטשן ענדיקן אַוועק די נאַכט צייַט לערנען סעסיע דורך גיין צו די קאָטעל פֿאַר פאַרטאָג און דזשוינינג די זונופגאַנג מיניאַן דאָרט. די יענער טעטיקייט איז רעמאַניסאַנט פון סטשווועס ס סטאַטוס ווי איינער פון די דרייַ ביבלישע פּילגרימ – נעסיע פעסטאַוואַלז, ווען די יידן לעבעדיק אין דער ארץ פון ישראל געגאנגען צו ירושלים צו פייַערן דעם יום טוּב. אין בעכעסקעם מיט דער מנהג פון ענגיידזשינג אין אַלע-נאַכט טוירעה לערנען, דער אַריזאַל, אַ לידינג מקובל פון די 16 יאָרהונדערט, עריינדזשד אַ ספּעציעל דינסט פֿאַר דעם אָוונט פון שאַווואָט. די טיקקון לעיל סטשווועס (“רעקטיפיקאַטיאָן פֿאַר סטשווועס נאַכט”) באשטייט פון עקסערפּץ פון דער אָנהייב און סוף פון יעדער פון די 24 ספרים פון טאַנאַך (אַרייַנגערעכנט די לייענען אין פול פון עטלעכע שליסל סעקשאַנז אַזאַ ווי די חשבון פון די טעג פון בריאה, די יציאת מצרים , די געבן פון די אַסערעס האַדיברעס און די שעמאַה) און די 63 קאפיטלען פון מישנעה. דאס איז נאכגעגאנגען דורך די לייענען פון משה יעטזיראַה, די 613 מצוות ווי ינומערייטיד דורך רמב”ם, און עקסערפּץ פון דעם זוהר, מיט עפן און קאַנקלודינג תפילות. די גאנצע לייענען איז צעטיילט אין דרייַצן טיילן, נאָך יעדער פון וואָס אַ קדיש די-ראַבבאַנאַן איז ראַסייטאַד ווען די טיקקון איז געלערנט אין אַ גרופּע פון לפּחות צען ייִדיש, בר מיטזוואַהעד מענטשן. דעם דינסט איז געדרוקט אין אַ ספעציעלן בוך, און איז וויידלי געניצט אין מזרח סאַפאַרדיק, עטלעכע דייַטש און חסידישע קהילות. עס זענען ענלעך ביכער פֿאַר די ווידזשאַלז פֿאַר דעם זיבעטן טאָג פון פסח און האָשאַ’אַנאַ ראַבבעה. די סעפאַרדים טאָן ניט אָבסערווירן דעם מנהג.

LINKS

GUIDES:

http://web.mail.com/31650-111/mmc-2/en-us/Suite.aspx http://www.holidays.net/shavuot/

VIDEOS:

http://www.youtube.com/watch?v=RSaLAksi7WY (English) http://video.google.com/videoplay?docid=4738626188906175737# (English) http://www.mefeedia.com/watch/30806726 (French) http://www.youtube.com/watch?v=9C4r4ffRU9U (French) http://www.blinkx.com/watch-video/shavouot-f-te-du-don-de-la-thorah/hzDqVs2ADTHpSxq8UZ2B_w (French/Hebrew) http://www.dailymotion.com/video/x5psbu_shavuot-shavouot-shavuoth_news (no words – music) http://wejew.com/media/1106/Shavuot_Ruth_Naomi_Play/